MEMORY OF LOVE
ความทรงจำแห่งรัก.
CHAPTER 3 : นอกใจ
( PART : ความทรงจำของปาร์ค ชานยอล )
EXO FICTION { CHANYEOL x BAEKHYUN}
By
: =KRISLY=
ร่างของคนสองคนกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่บนเตียงคิงไซส์ขนาดใหญ่
ยิ่งทำให้อุณหภูมิในห้องนี้ร้อนระอุมากยิ่งขึ้น
เหงื่อเม็ดเล็กผุดออกมาตามใบหน้าของทั้งคู่อย่างห้ามไม่ได้
เนื่องจากว่าภายในกายของเขาทั้งสองคนในตอนนี้มันช่างร้อนรุ่มเสียเหลือเกิน
แฮก...แฮก..
ผมหอบออกมาอย่างแรงก่อนจะพลิกตัวนอนหงายแล้วดึงให้คยองซูขึ้นมานั่งอยู่บนตัวของผม
ซึ่งก็ดูเหมือนว่าเขาจะรู้หน้าที่ของตัวเองดี
เมื่อเขาค่อยๆกดสะโพกตัวเองลงมากลืนกินแกนกายแข็งแรงของผมจนมิดด้าม
ผมเงยหน้าขึ้นสูดปากด้วยความเสียวสะท้านหนึ่งครั้งเมื่อช่องทางของเขานั้นตอดรอดผมไว้แน่นเหลือเกิน
ก่อนจะส่งมือหนาของตัวเองไปกอบกุมสะโพกมนนั้นไว้ในขณะที่เขาค่อยๆโยกสะโพกขย่มตัวผมที่อยู่ด้านใต้
“ซี๊ดดด...ชะ..ชานยอล..”
คยองซูเชิ่ดหน้าสูดปากร้องเรียกชื่อผม
ก่อนจะร้องครางออกมาไม่เป็นศัพท์
เมื่อผมกระเด้งสวนท่อนเนื้อของตัวเองเข้าไปตามทุกจังหวะที่เขาขย่มผมอยู่นั้น
ท่อนเนื้อของผมที่ครูดไปตามผนังอ่อนนุ่มจนมิดด้าม
บวกกับเสียงครางหวานของคยองซูมันยิ่งทำให้ผมแทบบ้า
อ่า..เซ็กซี่เหลือเกิน..
เซ็กซี่จนผมแทบทนไม่ไหว
“อ่า..ซี๊ดดด
คยองซู.. เร็วอีก..อ่า..”
ผมเงยหน้าขึ้นอ้าปากควานหาอากาศ
ปรือตามองเขาที่กำลังบรรเลงเพลงรักอยู่บนตัวผมในขณะนี้
เอ่ยปากเร่งเขาให้เพิ่มจังหวะ
เนื่องจากว่าผมนั้นก็ไกล้จะไปถึงฝั่งฝันเข้าไปทุกที
“ระ..รีบไปไหน..อ๊ะ..อ๊า..ชานยอล..”
คยองซูครางหวานร้องเรียกชื่อผมออกมา
ก่อนจะยกยิ้มแล้วแกล้งทำเป็นขยับเอวช้าๆจนผมเริ่มหงุดหงิด
และในที่สุดผมก็ทนไม่ไหว
ผมจับตัวของคยองซูให้ลงมานอนหงายในขณะที่ผมยังไม่ถอดแกนกายของตัวเองออก
มือหนาของตัวเองจับขาของคยองซูให้อ้าออกกว้างยิ่งขึ้น
เอนตัวไปด้านหน้าพร้อมกับใช้แขนทั้งสองข้างยันตัวเองไว้
หลับตาลงแล้วจัดการซอยสะโพกให้ท่อนเนื้อของตัวเองเข้าออกภายในตัวของคยองซูอย่างถี่ๆ
“อื้อ ..อ๊ะ....อื้อออ..ชะ..ชานยอล..”
คยองซูหลับตาปี๋
ครางออกมาไม่เป็นศัพท์ เมื่อผมซอยสะโพกเข้าออกถี่ยิบ
มือข้างหนึ่งเลื่อนไปจิกหมอนที่ตัวเองใช้หนุนเหมือนจะระบายความเจ็บและความเสียวที่โดนผมกระแทกโดนจุด
ส่วนมือบางอีกข้างของเขาก็ถูกส่งมากอบกุมแกนกายของตัวเองไว้
พร้อมกับรูดขึ้นลงด้วยความรวดเร็ว
“ชะ..ชานยอล..อ๊า..ไม่ไหวแล้ว..ฮื่ออ..อื้อ”
คยองซูหลับตาพริ้ม
คอยรับสัมผัสที่ผมกระแทกส่งเข้าไปไม่หยุดหย่อน
ในขณะที่มืออีกข้างที่รูดแกนกายของตัวเองก็เพิ่มระดับความเร็วมากขึ้นเพื่อให้ตัวเองไปถึงเพดานฝัน
ผมค่อยๆก้มลงบดริมฝีปากของตัวเองเข้ากับริมฝีปากบางของเขา
ในขณะที่ยังคงซอยเอวสวนแกนกายเข้าออกอยู่ถี่ๆ
ลิ้นร้อนลากเข้าไปตักตวงความหวานเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเชิ่ดหน้าขึ้นสูดปากด้วยความเสียวอีกที
“อ่า..จ..จะมาแล้ว..คยองซู..ซี๊ดดด”
“อ๊ะ..อ๊า...อ๊า...”
คยองซูตัวบิดเกร็งด้วยความซ่าน
หลับตาปี๋ กัดริมฝีปากของตัวเอง
ก่อนจะค่อยๆปลดปล่อยของเหลวสีขาวขุ่นออกมาเลอะไปทั่วบริเวณหน้าท้องของผม
ส่วนผมนั้นก็จับขาของเขาข้างหนึ่งขึ้นพาดบ่า
แล้วเพิ่มความถี่ในกายซอยสะโพกเข้าออก
จนหน้าผมแดงไปหมด
“อะ..อ่า..อีก...อีกนิดเดียวคยองซู..”
ผมกระแทกแกนกายแข็งแรงเข้าออกตัวคยองซูอีกซักพัก
ก่อนที่หัวสมองของผมจะขาวโพลนไปหมดทุกอย่าง
หน้าท้องเกร็งจนรู้สึกเจ็บน้อยๆ
ความซ่านแผ่ไปทั่วร่างกายจนต้องหลับตาปี๋
ใบหน้าบิดเบี้ยวเหยเกเนื่องจากความเสียวจนแทบทนไม่ไหว
แล้วผมก็จัดการปลดปล่อยน้ำรักของตัวเองเข้าไปในตัวของคยองซูจนหมด
“ซี๊ดดดด....อะ..อ่า.....”
ผมครางออกมาอย่างเหลืออดเมื่อตัวเองได้รับการปลดปล่อย
คาแกนกายของตัวเองไว้ในตัวของคยองซูซักพัก
จากนั้นผมก็ค่อยๆดึงมันออกมาแล้วทิ้งตัวลงนอนข้างๆเขาอย่างหมดแรง
สามรอบผ่านไปนี่ผมแทบไม่มีแรงกลับบ้านเลยให้ตายสิ
“วันนี้ค้างกับเรามั้ยชานยอล”
คยองซูพลิกตัวมากอด
หนุนหัวไว้กับแผงอกของผมไว้ก่อนจะเอ่ยถามเสียงเบา
“ไม่ดีกว่าอะ
ขอพักแปปละจะกลับบ้านแล้ว”
ผมปฏิเสธกลับไป
แล้วนั้นก็ทำให้คนตัวเล็กที่เอาหัวมาหนุนกับหน้าอกของผมต้องเงยหน้าขึ้นมามองผมด้วยความสงสัยทันที
แบบนี้อีกละ..
เจอคนตื้ออีกละ ไม่ชินซักทีเนี่ย
จะว่าไงดีล่ะ
ผมไม่ชอบนอนค้างกับใครน่ะ ทำให้มันเสร็จๆแล้วกลับบ้านไปนอนคนเดียวมันรู้สึกดีกว่า
เวลานอนกับคนอื่นนี่ผมนอนไม่หลับเลยจริงๆ -_-
“นอนกับเราไม่ดีตรงไหนอะ
ทำไมต้องกลับบ้าน”
“อยากกลับบ้านมากกว่าอะ
ไม่อยากนอนบ้านคนอื่น”
“แต่เราอยากนอนกับชานยอลมากกว่านี่นา
แล้วอีกอย่างเราก็ไม่ใช่คนอื่นซักหน่อยนะ..”
คยองซูพูดขึ้นก่อนจะพองแก้มเล็กน้อย
แล้วเขาก็จัดการพลิกเอาตัวเองขึ้นมาคร่อมผมไว้
ก่อนที่ริมฝีปากบางจะค่อยๆพรมจูบลงมาที่บริเวณคาง
จากนั้นก็ค่อยๆเลื่อนระดับลงไปที่คอ แล้วก็หน้าอก
ให้ตายสิ เดี๋ยวผมตื่นอีกรอบทำไง
ทำไม่ไหวแล้ว
“พอเหอะคยองซู
อย่าดื้อดิ”
กลับไปอ่านต่อ http://writer.dek-d.com/dekdee/writer/view.php?id=883907
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น